Jednostki o osobowości obsesyjno-kompulsywnej (anankastyczne) sztywno trzymają się myślenia i analiz, w związku z czym brakuje im energii na zwykłe cieszenie się życiem. Nie potrafią beztrosko spędzać czas, bawić się, marzyć, fantazjować, wyrażać swoje uczucia. Są pochłonięte powinnościami i zadaniami, co może odbierać im radość i oddalać od bliskich.
Osobowość obsesyjno-kompulsywna (anankastyczna). Najważniejsze cechy
Ludzie, jeśli wykraczają poza zwierzęce reakcje oraz wypełnianie określonych funkcji, są dla reżimów totalitarnych zupełnie zbędni. Totalitaryzm nie zmierza do despotycznego panowania nad ludźmi, ale do stworzenia takiego systemu, w którym ludzie będą zbędni.
Filozofka Hannah Arendt miała osobowość anankastyczną
- Niechęć do przeżywania emocji
Osoby anankastyczne nie chcą zajmować się swoją uczuciowością, uważają to za oznakę słabości i infantylności. Często gardzą emocjami i doświadczają wstydu za każdym razem, kiedy są zmuszane do rozmowy o uczuciach. W związku nie są wylewne i nie przyznają się do miłosnych uniesień, choć potrafią żywić głębokie uczucia.
- Silna potrzeba kontroli
Osoby anankastyczne ponad wszystko cenią samokontrolę, a ze spontanicznością i przeżywaniem emocji jest im zdecydowanie nie po drodze. Muszą ciągle uważać na to, aby ich uczuciowość pozostała w środku, gdyż tylko w ten sposób mogą czuć się bezpiecznie. Brak kontroli wzbudza silny lęk i poczucie zagrożenia. Opóźnienia, niezrealizowane plany, nieprzewidziane konsekwencje, niezapowiedziani goście — to wszystko może wyprowadzić je z równowagi.
- Zamiłowanie do myślenia i działania
Cenią konkret, zadaniowość i sprawczość; potrafią zastanawiać się nad czymś godzinami, analizować, sprawdzać. Myślenie i działanie pozostaje w ogromnej dysproporcji do przeżywania, intuicji, zabawy i marzeń. Właśnie ze względu na ścisły intelekt jednostek obsesyjno-kompulsywnych, Wilhelm Reich nazwał je „żywymi maszynami”.
- Perfekcjonizm, zamiłowanie do porządku, pedantyzm
Wszystko, co robią, musi być doskonale dopieszczone. Nieraz ich projekty na studia lub w pracy są idealne i bezkonkurencyjne. Takie podejście potrafi jednak opóźnić lub uniemożliwić oddanie pracy, bo wciąż nie będzie ona perfekcyjna oraz doprowadzić najbliższych do szału, bo wszystko w domu ma stać na swoim miejscu i błyszczeć, jak w muzeum. Perfekcjonizm może wykończyć również samego zainteresowanego, który będzie godzinami siedział nad czymś, co jest zupełnie nieważne i nigdy nie zostanie docenione.
- Trudność w podejmowaniu decyzji
Osoby anankastyczne bardzo boją się popełnienia błędu, w związku z czym mogą odciągać podjęcie decyzji w nieskończoność. Będą usiłowały przeanalizować wszystkie konsekwencje, różnorodne możliwości, co pochłonie niewyobrażalną ilość czasu i wysiłku. Są przekonane w tym, że decyzje są nieodwracalne, a ich konsekwencje będą uwierały do końca życia. Nie potrafią wybaczyć sobie błędów, dlatego też po podjęciu decyzji często obwiniają się, doszukując się plusów alternatywnych możliwości. Trudność ta wiąże się również z niemożnością korzystania z uczuć i intuicji. Ludzie często wybierają coś, co im się podoba, co wzbudza ich radość, coś, co intuicyjnie uznają za dobre. Osoby anankastyczne nie potrafią korzystać z tego potencjału. Łatwo można wyobrazić sobie sytuację, w której analizowanie na nic się nie zda — wybór partnera i decyzja o ślubie. Taki krok nierozerwalnie wiąże się z uczuciami, marzeniami, intuicją, więc można sobie wyobrazić, jak trudno jest osobom obsesyjno-kompulsywnym w takich sytuacjach.
- Skupianie się na kwestiach moralnych
Osoby anankastyczne bardzo przejmują się kwestiami związanymi z moralną przyzwoitością, które łączą z potrzebą samokontroli. Są przekonane, że muszą trzymać na wodzy swoją złość, pożądanie, zachłanność oraz inne dynamiczne uczucia. Nieraz są głęboko religijne, samokrytyczne, ciężko pracujące. Mają wobec siebie bardzo wysokie wymagania, zwłaszcza dotyczy to wspomnianych kwestii moralnych, na których jest oparta ich samoocena.
- Ciągle zamartwianie się
Nieustanne myślenie, roztrząsanie, szczegółowe analizowanie wszystkiego, co się wydarzyło lub wydarzy, prowadzi również do częstego zamartwiania się. Szczególnie widoczne jest to w sytuacjach dokonywania wyboru, kiedy zamartwianie się może ewoluować w strach i zupełnie sparaliżować.
- Odsuwanie na drugi plan miłości i seksu
Osoby anankastyczne, które świetnie sprawdzają się w pracy, mogą być zupełnie bezradne w życiu prywatnym. W związku z drugą osobą nie da się żyć według reguł, harmonogramów i powinności, potrzebne tu są żywe emocje i spontaniczność, czyli właśnie to, czego tym osobom brakuje. Ciepłe uczucia są przez nie umiejętnie ukrywane i maskowane obojętnością, choć jednostki o tej strukturze charakteru są zdolne do przywiązania i miłości.
- Wstyd i lęk
Niechęć do wyrażania emocji wiąże się z silnym poczuciem wstydu i lęku. Emocje te pojawiają się w sytuacjach, kiedy osoby obsesyjno-kompulsywne muszą ujawnić osobisty stosunek do kogoś. Nie potrafią one wyrazić czułości bez zażenowania i tremy. Najbardziej obawiają się utraty kontroli, popełnienia błędu oraz swojej niedoskonałości.
- Talenty do niektórych zawodów
Osoby anankastyczne świetnie sprawdzają się jako prawnicy, naukowcy, programiści, księgowi lub lekarze.
- Skupianie się na szczegółach i pomijanie całości
Jednostki obsesyjno-kompulsywne są znane ze skupiania się na oddzielnych szczegółach i niedostrzegania całego obrazu. Słyszą dźwięki, ale nie słyszą muzyki, a w przysłowiowym lesie zauważą pojedyncze drzewa, nie dostrzegając puszczy.
Osobowość obsesyjno-kompulsywna (anankastycza) w związku
Jak wiadomo, przeciwieństwa się przyciągają, w związku z czym często spotyka się pary: histeryczna kobieta vs anankastyczny mężczyzna. Można powiedzieć, że jest to modelowa relacja, gdzie partner posiada stereotypowo męskie cechy, a kobieta — stereotypowo damskie. On stroni od emocji, twardo stąpa po ziemi, jest konkretny i zdecydowany, a ona — czasem buja w obłokach, tryska energią i spontanicznością, jest bardzo uczuciowa i na dodatek urocza. Histeryczna kobieta pragnie adoracji i zapewnień o miłości, a anankastyczny mężczyzna robi wszystko, aby uniknąć tych rozmów i na pytania w stylu „co do mnie czujesz?” reaguje chłodem. Wówczas partnerka czuje się odrzucona, co wzmaga jej lęk i prowokuje do zadawania kolejnych pytań. Obsesyjno-kompulsywny partner jest przestraszony naciskami partnerki i jeszcze bardziej się oddala, aby nie koncentrować się na swoich uczuciach.
Czy to oznacza, że anankastyczny mężczyzna nie kocha swojej wybranki? Oczywiście, że nie! Rozmowy o uczuciach bardzo go zawstydzają i powodują lęk. Nic dziwnego więc, że pragnie on jak najszybciej zmienić temat lub uciec do innego pokoju.
Wydaje się, że osoby obsesyjno-kompulsywne używają mowy nie po to, aby wyrażać swoje uczucia, tylko żeby właśnie zagłuszyć ich przeżywanie. Nie jest więc dobrym pomysłem, aby wystawiać na próbę miłość anankastycznego partnera, co drugi dzień pytając go „Czy na pewno mnie kochasz?” Warto pogodzić się z tym, że nie dostaniemy od takiego partnera długich listów miłosnych i nie pojedziemy autostopem gdzieś na drugi kraniec świata, gdzie poniesie nas los.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne a osobowość obsesyjno-kompulsywna (anankastyczna)
Jednostki z osobowością obsesyjno-kompulsywną (anankastyczną) nie muszą mieć objawów obsesyjno-kompulsywnych, które pojawiają się w zaburzeniu o tej samej nazwie (znane też jako OCD). Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, gdzie mamy do czynienia z przymusowym powtarzaniem różnych czynności, zwanych kompulsjami (mycie rąk), i natrętnymi myślami, zwanymi obsesjami, mogą występować u osób z różnymi typami osobowości. Badania jednak pokazują, że duża część osób z objawami OCD rzeczywiście ma osobowość obsesyjno-kompulsywną (anankastyczną).
Polecam
Osobowość obsesyjno-kompulsywna jest przedstawiona w komedii “Nadchodzi Polly“. Główny bohater, mający awersję do ryzyka i wszechobecnych zarazków, zostaje zdradzony przez żonę w pierwszym dniu ich podróży poślubnej. Mężczyzna postanawia szukać szczęścia u boku innej kobiety, która prowdzi zupełny inny tryb życia.
Przeczytaj o innych typach osobowości:
Podziel się swoją opinią