Osobowość histeryczna, czyli „oczaruję was wszystkich”

Wiktoria Srebnicka

4 lata ago

Osobowość histeryczna częściej spotykana jest u kobiet, choć zdarzają się również histeryczni mężczyźni. Sam Freud uważał, że jest histerykiem i bynajmniej nie przeszkodziło mu to w osiągnięciu światowej sławnej. Osoby histeryczne bardzo lubią ludzi, są ekspresyjne, gadatliwe, wrażliwe, ciepłe i energetyzujące. Silnie przeżywają uczucia, dramatyzują i często wyolbrzymiają. Mają gwałtowny temperament, są niezwykle czarujące i potrafią korzystać ze swojej seksualności, aby wpłynąć na zachowania innych.

Nie mogę już o tym teraz myśleć. Jeśli choć przez chwilę jeszcze będę się nad tym zastanawiać to zwariuję. Pomyślę o tym jutro.

Scarlett O’Hara, histeryczna bohaterka powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”

Histeryczna kobieta ma naturalny talent do robienia słodkich oczu, kokietowania i roztaczania ponętnego czaru. Te sygnały jednak są bardzo mylące, bo histeryczkom zazwyczaj nie chodzi o pójście do łóżka. Uwodzą one, gdyż są spragnione ciepła i aseksualnej miłości, którą dostają dzieci od swoich rodziców. Uwodzeni przez nie mężczyźni są zmieszani i rozczarowani, kiedy okazuje się, że histeryczki wolą przytulanie i głaskanie po głowie od uprawiania seksu.

Osobowość histeryczna jako stereotyp kobiecości

Nie chcę o tym teraz myśleć – postanowiła. – Jeżeli zacznę o tym myśleć teraz, będę się musiała martwić. Nie ma powodu, aby sprawy nie miały się ułożyć tak, jak tego chcę(…)

Scarlett O’Hara, histeryczna bohaterka powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”

Można powiedzieć, że stereotypowa kobieta jest histeryczką. Jej uczuciowość, delikatność, zalotność i czar sprawiają, że mężczyźni tracą głowę i traktują takie zachowania jako zaproszenie do zbliżenia. Jej ruchy są płynne, oczy błyszczą, a usta rozpływają się w uśmiechu — jest mistrzynią wzbudzania pożądania. Niestety po tym następuje wielkie rozczarowanie, bo histeryczne kobiety w łóżku często są chłodne i nieraz zgłaszają się do gabinetów psychoterapeutycznych z problemem braku orgazmu i ochoty na seks lub z bolesnością seksualną.

Dlaczego histeryczne kobiety uwodzą?

Dziewczynka, u której rozwinęła się osobowość histeryczna, zazwyczaj była pomijana w swojej rodzinie, a uwagę i podziw dostawali jej bracia, lub inne rodzeństwo. Nigdy nie otrzymała wystarczająco ciepła, troski, miłości, w związku z czym żyje z ciągłym poczuciem głodu.

Dlaczego dziewczyny muszą udawać idiotki, żeby złapać męża?

Scarlett O’Hara, histeryczna bohaterka powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”

W dorosłości wciąż usiłuje zaspokoić swoje pragnienia, próbując przypodobać się absolutnie każdemu. Nie jest tak, że uwodzi tylko mężczyzn, gdyż poszukuje miłości wszędzie i lgnie do każdego, kto okaże jej trochę serdeczności. Zachowuje się jak osierocone dziecko, które przykleja się do każdego dorosłego w nadziei, że zabierze je do domu i bezwarunkowo pokocha.

Niestety histeryczki często są wykorzystywane, gdyż mężczyźni odczytują takie sygnały jako zachętę do erotycznego zbliżenia.

One natomiast nierzadko mają problem z asertywnością i czują silny lęk kiedy mają przeciwstawić się mężczyźnie, który kojarzy im się z siłą, dominacją i władzą. Są onieśmielone, przestraszone, zagubione i w takich sytuacjach często nie potrafią stanowczo powiedzieć „nie”.

Zazwyczaj histeryczne kobiety nie mają pojęcia, że uwodzą

Łzy miały sens tylko wtedy, gdy w pobliżu był jakiś mężczyzna, od którego chciało się wsparcia.

Scarlett O’Hara, histeryczna bohaterka powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”

Wyobraźcie sobie sytuację, w której dziewczyna poznaje przyjaciółkę ze swoim nowym chłopakiem. Przyjaciółka jest urocza, sporo się uśmiecha, lekko kokietuje, co oczywiście nie podoba się naszej bohaterce. Jest ona zła i czuje się zdradzona, gdyż jej własna przyjaciółka próbuje odbić jej chłopaka. Rozmowy na ten temat do niczego nie doprowadzają, gdyż histeryczna dziewczyna twierdzi, że nie wie o czym jest mowa. I rzeczywiście tak jest. Histeryczki robią to nieświadomie, można powiedzieć, automatycznie. Nie mają złych intencji. Po prostu ponad wszystko pragną, aby inni je polubili.

Osobowość histeryczna u mężczyzn

Uważa się, że są dwa typy histerycznych mężczyzn: przesadnie męscy oraz tacy, którzy posiadają typowo kobiece cechy. Lekko narcystyczny maczo, który jest przekonany o swojej atrakcyjności i usiłuje oczarować każdą napotkaną kobietę, najprawdopodobniej jest histeryczny. Przesadnie dba o swoje ciało, wygląda jak model z okładki „Men’s Healtha” i w gronie znajomych jest znany ze swoich licznych podbojów. Uważa się za samca alfa i cieszy go sława Kasanowy.

Drugi typ mężczyzn prezentuje cechy, które w społeczeństwie są uznawane za stereotypowo damskie. Są uczuciowi, emocjonalni i często się ekscytują. Świetnie dogadują się z kobietami i mają sporo przyjaciółek. Są ciepli, towarzyscy, gadatliwi i mniej skupieni na stereotypowo męskich cechach takich jak chęć posiadania, władza, rywalizacja. Często mówi się o nich, że są zniewieściali, nieraz też padają ofiarą „samców alfa”, którzy chcą zaznaczyć swoją męskość. Ironia jednak polega na tym, że i jedni, i drudzy prezentują cechy osobowości histerycznej.

Osobowość histeryczna. Najważniejsze cechy

Wysoka intensywność przeżywania uczuć. Emocje często przytłaczają takie osoby, gdyż ich intensywność jest bardzo duża. Jeśli są źli, to mają ochotę rozwalić wszystko dookoła, a jak są radośni, to dosłownie piszczą z zadowolenia. Nieraz czują się przygnieceni nadmiarem wrażeń, choć sami stale poszukują wrażeń.
Towarzyskość. Są to osoby sympatyczne i miłe, często mają sporo przyjaciół i prowadzą aktywny tryb życia. Potrzebują towarzystwa ludzi i lgną do nich. Skupiają się na relacjach z innymi i emocjonalnie przeżywają wszystko, co się dzieje w tej sferze. Pociągają je ludzkie dramaty, miłosne historie, ekscytujące wydarzenia.
Zamiłowanie do odczuwania. Całe ich życie jest skupione na relacjach z innymi oraz przeżywaniu. Mówią o sobie, że są uzależnione od emocji, w związku z czym zawsze są tam, gdzie się sporo dzieje. Dramatyzują, wyolbrzymiają i ciągle poszukują stymulacji. Są tak silnie uzależnione od uczuć, że często przechodzą od jednego kryzysu do drugiego.
Lęk. Osoby histeryczne przeżywają silny lęk, co sprawia, że próbują wszystkim się przypodobać. Jeśli kogoś się boją, to stają się urocze i gadatliwe, tak jak gdyby sądzili, że to unieszkodliwi potencjalne zagrożenie. Ich logika jest następująca: boję się tego władczego, surowego mężczyzny, ale jeśli mnie polubi, to na pewno nie zrobi mi krzywdy.
Obezwładnienie przeciwnika poprzez rozbrojenie. Osoby histeryczne łatwo jest przestraszyć. W obliczu zagrożenia stają się nieśmiałe i bezradne. Pozbawione poczucia bezpieczeństwa, w obawie przed odrzuceniem lub innym przerażającym je wydarzeniem, przybierają postawę dziecięcą. W ten sposób próbują rozbroić potencjalnych krzywdzicieli, używając do tego swojego uroku.
Niedocenienie własnego potencjału i inteligencji. Zdarza się, że otoczenie odbiera takie osoby jako głupsze, niż są naprawdę. Histeryczna kobieta woli udawać, że czegoś nie rozumie, niż konkurować z innymi lub wyjść na mądrzejszą. W takich sytuacjach ogarnia ją lęk, w związku z czym woli nie ujawniać swojej wiedzy, umniejszać własną inteligencję i zasługi. Histeryczki często nie korzystają ze swojego potencjału i czują się onieśmielone, kiedy muszą zawalczyć o swoje.

Sandro Botticelli
Przeciwfobia. Jest to ciekawy i tajemniczy mechanizm, który sprawia, że jednostki histeryczne nieświadomie lgną do tego, czego się najbardziej boją. Są uwodzicielskie, bo obawiają się relacji seksualnych; preferują konkretny typ mężczyzn, bo wzbudzają w nich strach; stawiają własną osobę w centrum zainteresowania, gdyż obawiają się oceny i czują się gorsze od innych; dokonują heroicznych czynów, gdyż nieświadomie boją się agresji, która może być na nie skierowana.
Inne rozumowanie poznawcze. Osoby histeryczne w myśleniu opierają się na impresjach i wyobraźni, pomijają szczegóły i potrafią spojrzeć na sprawę „z lotu ptaka”. Myślą globalnie, są niezwykle twórcze i wrażliwe na sztukę. Dobrze radzą sobie w dziedzinach, w których są wyraźnie eksponowane i gdzie mogą dać upust swojej ekspresyjności (duszpasterstwo, taniec, aktorstwo, polityka). Nie odnajdą się natomiast w pracy, gdzie ważny jest szczegół i precyzja.
Wrażliwość. Silnie przeżywają negatywne komentarze innych i mają kłopot także z przyjęciem konstruktywnej krytyki. W związku z chwiejną samooceną często czują się zranione, urażone, pominięte. Żywo reagują na wszystko, co się dzieje między ludźmi, co sprawia, że szybko przechodzą od radości do smutku, od lęku do złości lub od miłości do nienawiści.
Bycie w centrum uwagi każdej grupy. Osoby histeryczne są barwne, energiczne i interesujące, w związku z czym z łatwością skupiają na sobie uwagę innych. Potrafią w ciekawy sposób opowiadać o najnudniejszych wydarzeniach, a ich spontaniczność, żywe ruchy i mimika sprawiają, że inni chętnie słuchają ich opowieści.

Polecam

Jeśli chcesz lepiej zrozumieć osobowość histeryczną, polecam obejrzenie ekranizacji powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”. Warto jednak wziąć pod uwagę, że główna bohaterka prezentuje bardziej zaburzoną postać histeryczności, czyli tak zwaną osobowość histeroidalną.

Przeczytaj o innych typach osobowości: